Pelagia i czarny mnich

Druga - po Pelagii i białym buldogu - powieść z cyklu "Kryminał prowincjonalny" potwierdza niecodzienny talent pisarski Borysa Akunina. Przemyślna intryga z zaskakującym rozwiązaniem, mrożące krew w żyłach wydarzenia, atmosfera jak z dzieł wielkich rosyjskich klasyków, wreszcie galeria żywo nakreślonych postaci, którym przewodzi sympatyczna i sprytna mniszka Pelagia - to główne, choć z pewnością nie wszystkie zalety tej książki.
Biskup Mitrofaniusz nie może zaznać spokoju. Ledwie zakończyła się afera z białym buldogiem, a już zjawia się posłaniec z nowymi, wielce niepokojącymi wieściami. Oto bowiem w położonym wśród bagien Nowoararackim monasterze, który pod rządami światłego archimandryty stał się cerkiewnym państwem w państwie, pojawiło się siejące niewysłowioną grozę widmo Czarnego Mnicha. Zjawa, wskazując w kierunku Pustelni Wasiliskowej, wypowiada zagadkowe i niepokojące słowa. Czyżby miejsce, w którym święci starcy dożywają swych ziemskich dni, kryło jakąś niechlubną tajemnicę?